Դեկտեմբերի 20-Դեկտեմբերի 24

Դեկտեմբերի 20, երկուշաբթի

13։35-14։00Ինքնակրթություն- անավարտ աշխատանքների կատարում

14։00_14։30 Հանգստի ժամ

Դեկտեմբերի 20-Դեկտեմբերի 24

Բերանացի սովորիր Վահագն Դավթյանի «Իջնում է ձյունը, իջնում լույսի պես» բանաստեղծությունը, պատրաստիր տեսաֆիլմ։

Դեկտեմբերի 20-Դեկտեմբերի 24

Դեկտեմբերի 20,երկուշաբթի

Բերանացի ասել Վահագն Դավթյանի «Իջնում է ձյունը, իջնում լույսի պես» բանաստեղծությունը, «Տարեմուտի խոստովանություն» նախագծի մեկնարկ։

Դեկտեմբերի 21, երեքշաբթի

Տարեմուտի խոստովանություն

Նախագծի մասնակիցներ՝ 4-րդ դասարանների սովորողներ

Ամփոփում ենք 2021 թվականը:

Նախագծի ժամկետը՝ Դեկտեմբերի 20-24

Նախագիծը՝ Մարինե Ամիրջանյանի

Ցանկությունների ծառը

Մի ծառ կանգնած էր այգում: Արևի շողերն ընկնում էին  նրա վրա, քամին թեթև  վազվզում էր ճյուղերի միջով, իսկ տերևները շշնջում էին. «Ցանկություն, ցանկություն, ցանկությու՜ն պահիր»:

Ծառը սովորական չէր, կախարդական էր: Ով կանգներ ծառի տակ ու ցանկություն պահեր, նրա ցանկությունը կկատարվեր:

Սբ․ Ծննդյան հեքիաթ սրինգ նվագող աղջկա մասին

Կար մի աղջիկ: Ամբողջ օրը նա սրինգ էր նվագում: Երբեմն այնքան արտասովոր էր լինում նրա նվագը, որ անցորդները կանգնում ու լսում էին: Աղջիկը նվագում էր երկնքի մաքրության, օվկիանոսի խորության, անտառի թարմության, մարդկանց և նրանց ցանկությունների, նրանց զգացմունքների ուժգնության և անկայունության մասին: Մի խոսքով` այն մասին, թե ինչպես էր ինքը պատկերացնում կյանքը:

Սակայն մի օր մարդիկ սկսեցին պատմել նրան այն մասին, որ կյանքում ամեն ինչ բոլորովին էլ այնպես չէ, ինչպես ինքն է պատկերացնում: Եվ հենց որ նա հավատաց մարդկանց, սրինգը դադարեց նվագել:

Երեք մայրիների երազանքը

Ինչպես մի հայտնի հին ավանդազրույց է պատմում, մի ժամանակ Լիբանանի հիասքանչ անտառներում երեք մայրիներ ծնվեցին: Մայրիները, ինչպես բոլորին հայտնի է,աճում են շատ-շատ դանդաղ, այնպես որ մեր երեք ծառերը ամբողջ դարեր անց կացրին կյանքի և մահվան, բնության և մարդկության շուրջ մտորումներում: