Հեղինակը իր վեպը նվիրել է Հարիսին, Ֆարահին և իր հայրիկին։ Վեպը Փարիի կյանքի մասին է։ Այն կարդացվում է մեկ շնչով, տպավորիչ է, հրապուրում է ընթերցողներին։
Մեջբերումներ
Կյանքը հարցեր է տալիս ՝ առանց դրանց պատասխանելու։Կամ էլ այդ պատասխանները շատ մշուշոտ են։
Մարդիկ չեն տեսնում քո ներքին էությունը։ Նրանք անտարբեր են քո հույսերի, երազների և վշտի հանդեպ, որոնք թաքնված են ոսկորների և մաշկի շերտի տակ։
Չի կարելի կանգնեցնել այն, ինչն անխուսափել է։
Ծպտված արտաքինը նպաստում է դիտողունակ լինելուն, նայելուն և խորհելուն։
Ժամանակը հմայքի պես բան է։ Միշտ ուզում ես ավելի շատ ունենալ։
Գեղեցկությունը հսկայական և անգին մի գանձ է, որ մարդականց մեջ բաշխվում է անմտորեն կամ կամայականորեն։
Մեր մտքերից, մեր ճիշտ և սխալ քայլերից անդին կա մի երկիր, ուր մենք կհանդիպենք։Ռումի 13-րդ դար
«Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիր Հարավային դպրոց-պարտեզ 